8 στρατηγικές για να βελτιώσετε τη συμμετοχή στην διαδικτυακή τάξη
Από την Emelina Minero
Σε κάθε τάξη, υπάρχουν μαθητές που σηκώνουν πάντα το χέρι τους για να συμμετάσχουν και μαθητές που διστάζουν να συμμετάσχουν. Είτε είναι εσωστρεφείς, είτε έχουν την τάση να σκέφτονται αρκετή ώρα πριν συνεισφέρουν, είτε απλά έχουν μια κακή μέρα, μπορεί να είναι δύσκολο να φέρεις σε συζητήσεις παιδιά που διστάζουν να προσθέσουν τη φωνή τους.
Οι προκλήσεις για να πείσετε τους μαθητές να συμμετάσχουν έχουν ενταθεί κατά τη διάρκεια της εξ αποστάσεως μάθησης, έχουμε ακούσει από πολλούς εκπαιδευτικούς. Οι ψηφιακές πλατφόρμες μπορούν να δημιουργήσουν πρόσθετα εμπόδια επικοινωνίας, καθιστώντας δύσκολο να ξέρουμε πότε να μιλήσουμε, για παράδειγμα, ή πώς να διαβάσουμε τα λεπτά αλλά σημαντικά στοιχεία του λόγου, όπως η γλώσσα του σώματος και οι εκφράσεις του προσώπου ενός ατόμου. Επιπλέον, οι διαδικτυακές συζητήσεις συχνά παρεμποδίζονται από την ποικιλομορφία της πρόσβασης των μαθητών στην τεχνολογία και από τις ανησυχίες για την προστασία της ιδιωτικής ζωής, και κατά συνέπεια πολλοί εκπαιδευτικοί αναγκάστηκαν να βασιστούν στην υποβολή εργασιών από τους μαθητές μέσω απομονωμένων καναλιών, όπως το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, το οποίο μπορεί να αφήσει στο περιθώριο το μπρος-πίσω μεταξύ των συμμαθητών (και μεταξύ των μαθητών και του εκπαιδευτικού).
Το να κάνεις τα παιδιά να συνεισφέρουν στις εικονικές τάξεις χρειάζεται λίγη δουλειά, όπως αποδεικνύεται. “Συνεχίζουμε να αποκαλούμε αυτή τη γενιά ψηφιακούς ιθαγενείς, σαν να είναι απλά ειδήμονες σε όλα τα ηλεκτρονικά συστήματα. Δεν είναι”, έγραψε ο Tim O’Brien στο Facebook. “Χρειάζονται προσωπική υποστήριξη, σκαλωσιές και διαβεβαίωση που δεν παρέχει η τεχνολογία. Είναι απλώς ένα εργαλείο, όχι ένας δάσκαλος”.
Για να μάθουμε πώς να βελτιώσουμε τις συζητήσεις και τη συμμετοχή των μαθητών στη διαδικτυακή μάθηση, μελετήσαμε εκατοντάδες σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και μιλήσαμε με περισσότερους από 20 εκπαιδευτικούς. Οι εκπαιδευτικοί προσέφεραν μια σειρά από έξυπνες στρατηγικές, τόσο σύγχρονες όσο και ασύγχρονες, για να ενσωματώσουν τις αξίες και τις φωνές όλων των παιδιών -ακόμη και των πιο ήσυχων ή εκείνων με ανήσυχο πνεύμα- στις τάξεις τους.
ΣΎΓΧΡΟΝΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΈΣ
Για τη σύγχρονη μάθηση, ορισμένοι εκπαιδευτικοί δήλωσαν ότι μεταφέρουν τις παραδοσιακές στρατηγικές συζήτησης από την τάξη σε ζωντανές συνομιλίες μέσω βίντεο, ενώ άλλοι διαπιστώνουν ότι τα ψηφιακά εργαλεία βοηθούν στην ενίσχυση της συμμετοχής στην τάξη.
- Συζήτηση με ιστό αράχνης: Κατά τη διάρκεια της εξ αποστάσεως μάθησης, οι μαθητές της τάξης λυκείου του Shai Klima οδήγησαν τις δικές τους συζητήσεις μέσω του Google Meet. Πριν από τη ζωντανή τάξη, οι μαθητές απάντησαν ανεξάρτητα σε ερωτήσεις και στη συνέχεια μοιράστηκαν τις απαντήσεις τους στην αρχή της συνάντησης ως αφετηρία για μια ευρύτερη συζήτηση στην τάξη.
Ενώ οι μαθητές συνομιλούσαν μέσω βίντεο, η Klima άκουγε και σχεδίαζε γραμμές σε ένα φύλλο χαρτί που παρακολουθούσαν τη ροή της συζήτησης, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας ιστός αράχνης. Στο τέλος της συζήτησης, ο Klima μοιράστηκε το σχέδιο μέσω βίντεο και στη συνέχεια ζήτησε από τους μαθητές να αναστοχαστούν την εμπειρία και τι έμαθαν σχετικά με το ποιος μίλησε, ποιος άκουσε και ποιος αξιοποίησε τις ιδέες των άλλων.“Είχε επιτυχία ως μέσο για να κάνουν τα παιδιά να πιστώσουν στους συνομηλίκους τους ότι τους βοήθησαν να σκεφτούν νέες ιδέες, πράγμα που βοηθά στην οικοδόμηση σχέσεων”, δήλωσε ο Klima, ο οποίος άφησε τους μαθητές που παλεύουν με το εύρος ζώνης να τηλεφωνούν στις συναντήσεις - Χρήση της συνομιλίας για τον έλεγχο της κατανόησης: για να δείξουν αν κατάλαβαν μια έννοια. Για να δημιουργήσει δομή γύρω από τις απαντήσεις, καθοδήγησε τους μαθητές του να δημιουργήσουν κανόνες γύρω από τη χρήση της λειτουργίας συνομιλίας – αποφάσισαν ως ομάδα να χρησιμοποιούν μόνο ένα emoji κάθε φορά, για παράδειγμα. Ο France δήλωσε ότι η πρακτική αυτή τον βοήθησε να ελέγξει την κατανόηση των μαθητών και τους ώθησε να ασχοληθούν περισσότερο με το περιεχόμενο.
Η νηπιαγωγός Ruth Calkins, εν τω μεταξύ, χρησιμοποίησε τη συνομιλία Zoom όταν έκανε ζωντανά μαθήματα με τους μαθητές της στο νηπιαγωγείο. Είπε ότι τους άρεσε να πληκτρολογούν “T” ή “F” για ερωτήσεις σωστού και λάθους, ενώ απαντούσαν σε μαθηματικά προβλήματα στο πλαίσιο συνομιλίας, και μερικοί προσπάθησαν ακόμη και να γράψουν προτάσεις ως απάντηση στις ερωτήσεις της. Η πληκτρολόγηση των απαντήσεων παρείχε επίσης πολλή εξάσκηση στο πληκτρολόγιο για τους μικρούς μαθητές της. - Αναποδογυρίστε την τάξη σας για να διεγείρετε τη βαθύτερη συζήτηση: Ο Forrest Hinton, καθηγητής μαθηματικών σε γυμνάσιο, λέει ότι διαπίστωσε ότι ένα μείγμα ασύγχρονης και σύγχρονης διδασκαλίας λειτούργησε καλά για να τονώσει τη συζήτηση των μαθητών κατά τη διάρκεια της εξ αποστάσεως μάθησης.Πρώτον, δίδαξε το νέο περιεχόμενο ασύγχρονα μέσω μαγνητοσκοπημένων βίντεο και διαδικτυακών δραστηριοτήτων. Στην αρχή της ζωντανής διδασκαλίας του, οι μαθητές συνόψιζαν εν συντομία τις έννοιες που είχαν μάθει μαζί και στη συνέχεια χωρίζονταν σε αίθουσες διαχωρισμού για να λύσουν σχετικά προβλήματα σε μικρές ομάδες. Η αντιστροφή της τάξης του επέτρεψε στον Hinton να ξοδεύει λιγότερο χρόνο στην άμεση διδασκαλία -και ακούγοντας τους μαθητές στην αρχή της τάξης και στις μικρές ομάδες τον βοήθησε να εντοπίσει και στη συνέχεια να αντιμετωπίσει τα σημεία στα οποία οι μαθητές του δυσκολεύονταν. “Αυτό μου επέτρεψε να αποσαφηνίσω τις έννοιες με πιο στοχευμένο τρόπο και να βοηθήσω καλύτερα τους μαθητές”, δήλωσε ο Hinton.
- Προσαρμογή του think-pair-share στο Zoom: Ο Ryan Tahmaseb, διευθυντής των υπηρεσιών βιβλιοθήκης, λέει ότι διαπίστωσε ότι δίνοντας περισσότερες δραστηριότητες μάθησης βάσει σχεδίων στους μαθητές του δημοτικού και του γυμνασίου -και επιτρέποντάς τους μεγαλύτερη αυτονομία όσον αφορά τις εργασίες- ενθάρρυνε φυσιολογικά πλουσιότερες συζητήσεις στην εικονική μάθηση. “Αν δώσουμε στους μαθητές όσο το δυνατόν περισσότερη ελευθερία να πειραματιστούν, να ερευνήσουν και να ακολουθήσουν ενδιαφέροντα εντός της περιοχής του περιεχομένου μας, τότε αναπόφευκτα έχουν πολύ περισσότερα να πουν”, δήλωσε ο Tahmaseb.
Όταν επρόκειτο για συζητήσεις στην τάξη, ο Tahmaseb προσάρμοσε το think-pair-share στο Zoom. Στους μαθητές δόθηκε μια προτροπή, χωρίστηκαν σε ομάδες και στη συνέχεια τοποθετήθηκαν σε αίθουσες διαλείμματος για να συζητήσουν και να καταγράψουν τις απαντήσεις τους σε ένα κοινόχρηστο έγγραφο Google, το οποίο επέτρεπε στους μαθητές να μοιραστούν τη σκέψη τους γραπτώς ή να διαβάσουν δυνατά. Δεδομένου ότι ο Tahmaseb δεν βρισκόταν σε κάθε αίθουσα διαλείμματος για να ακούει τις συζητήσεις, το έγγραφο Google κράτησε τους μαθητές υπόλογους. Μόλις επέστρεψαν σε ολόκληρη την τάξη, οι εθελοντές από κάθε ομάδα μοιράστηκαν τις απαντήσεις τους με όλους. - Μια νέα εκδοχή του show-and-tell: Για να εξοικειωθούν οι μαθητές με τη διαδικτυακή συμμετοχή, η Brittany Collins, συντονίστρια διδασκαλίας και μάθησης στο Write the World, μια παγκόσμια διαδικτυακή κοινότητα συγγραφής για μαθητές γυμνασίου και λυκείου, μετέτρεψε τη γνωστή δραστηριότητα show-and-tell σε “σκέψου, γράψε, μοιράσου”.
Σε μια δραστηριότητα, ο Collins ζήτησε από μαθητές γυμνασίου και λυκείου να βρουν μια φωτογραφία, έναν πίνακα ή ένα σχέδιο που να αντιπροσωπεύει τη σύνδεση μεταξύ των γενεών και να απαντήσουν αυτοτελώς γραπτώς στις ακόλουθες ερωτήσεις από το πλαίσιο Making Thinking Visible πριν τις συζητήσουν μέσω βίντεο στην τάξη: Τι κοιτάμε; Τι σε κάνει να το λες αυτό; Τι παρατηρείτε (βλέπετε, αισθάνεστε, γνωρίζετε); Τι άλλο μπορούμε να αποκαλύψουμε; Τι αναρωτιέστε; “Βοηθά να σπάσει ο πάγος σε ένα εικονικό περιβάλλον μάθησης, όπου η απρογραμμάτιστη συμμετοχή μπορεί να αποδειχθεί πρόκληση για ορισμένους μαθητές”, δήλωσε ο Collins.
ΑΣΎΓΧΡΟΝΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΈΣ
Παρόλο που ορισμένοι εκπαιδευτικοί -και μαθητές- δήλωσαν ότι οι σύγχρονες συζητήσεις ήταν πιο ελκυστικές επειδή έμοιαζαν με μια παραδοσιακή τάξη, πολλοί εκπαιδευτικοί διαπίστωσαν ότι οι ασύγχρονες συζητήσεις είναι πιο δίκαιες επειδή ανοίγουν τη συμμετοχή σε μαθητές με χαμηλό εύρος ζώνης, που είχαν περιορισμούς στο πρόγραμμα ή που δεν ένιωθαν άνετα να συμμετάσχουν με ολόκληρη την τάξη.
- Τα διαδικτυακά φόρουμ δημιουργούν διάλογο εμπρός-πίσω: Η Angelina Murphy, καθηγήτρια Αγγλικών στο λύκειο, δήλωσε ότι χρησιμοποίησε τη λειτουργία ερωτήσεων του Google Classroom για να βάλει την τάξη της να απαντήσει σε αναγνώσεις και προτάσεις συζήτησης κατά τη διάρκεια της εξ αποστάσεως μάθησης. Όταν κάθε μαθητής σχολιάζει, η Murphy απαντά με διευκρινιστικές ερωτήσεις για να δημιουργήσει ένα διάλογο εμπρός-πίσω και επίσης ζητά από κάθε μαθητή να απαντήσει σε τουλάχιστον δύο σχόλια των συμμαθητών του για να δημιουργήσει μια ευρύτερη βάση συζήτησης.
Η δασκάλα της πέμπτης τάξης, Raquel Linares, είπε ότι χρησιμοποίησε το Nearpod Collaborate (Apple, Android), έναν εικονικό πίνακα συνεργασίας, για να βάλει τους μαθητές να μοιραστούν εικόνες ή να γράψουν μια απάντηση για να δείξουν τι είχαν μάθει για ένα άρθρο που διάβασαν. Για να εμπνεύσει τη σύνδεση και τον προβληματισμό μεταξύ των συμμαθητών της, η Linares χρησιμοποίησε επίσης το Flipgrid (Apple, Android), έτσι ώστε οι μαθητές να μπορούν να ακούνε τις φωνές των συμμαθητών τους, ακόμη και αν είναι απομακρυσμένοι.
- Να βλέπουν και να ασκούν κριτική στις εργασίες των συμμαθητών τους μέσω εικονικών περιπάτων στην γκαλερί: Οι εικονικοί “περίπατοι γκαλερί” δίνουν στους μαθητές την ευκαιρία να δουν τις εργασίες των συμμαθητών τους και παράλληλα να μάθουν ο ένας από τον άλλον, σύμφωνα με τον Joe Marangell, καθηγητή κοινωνικών σπουδών σε γυμνάσιο. Αφού οι μαθητές του παρουσίασαν τις δικές τους εργασίες μέσω πεντάλεπτων screencasts, στη συνέχεια κλήθηκαν να δώσουν ανατροφοδότηση σε τουλάχιστον δύο άλλους μαθητές για τις δικές τους εργασίες.
Χρησιμοποιώντας το Google Sheets, οι μαθητές παρείχαν ανατροφοδότηση στους συμμαθητές τους απαντώντας στις ακόλουθες προτροπές: Ποιο είναι κάτι νέο που έμαθα για αυτό το θέμα; Ποιο είναι κάτι που με εξέπληξε για αυτό το θέμα; Ποιο είναι κάτι που μου άρεσε σε αυτή την παρουσίαση; Η διαδικτυακή μορφή έδωσε σε κάθε μαθητή την ευκαιρία να δει την εργασία των συμμαθητών του και την αξιολόγησή τους πάνω στη δική τους για βαθύτερο προβληματισμό, δήλωσε η Marangell.
- Μετακίνηση του καταιγισμού ιδεών του σταθμού στο διαδίκτυο: Όταν οι δραστηριότητες καταιγισμού ιδεών με καρουζέλ ή σταθμούς διεξάγονται σε παραδοσιακά περιβάλλοντα τάξης, μικρές ομάδες μαθητών περιστρέφονται στην αίθουσα σε διαφορετικούς σταθμούς για να απαντήσουν σε προτροπές – και να δουν και να προσθέσουν στις απαντήσεις των άλλων ομάδων.
Για να το μεταφράσει αυτό στο διαδίκτυο, ο Marangell χώρισε τους μαθητές του σε ομάδες στο διαδίκτυο και δημιούργησε κοινά έγγραφα Google – ή μια σειρά διαφανειών Google – για τις προτροπές/ερωτήσεις. Κάθε ομάδα άφησε τις σκέψεις της κάτω από τις ερωτήσεις μέχρι την καθορισμένη ημερομηνία και στη συνέχεια ακολούθησε σχολιάζοντας τις απαντήσεις των άλλων ομάδων την επόμενη ημέρα. “Η στρατηγική εξακολουθεί να τους επιτρέπει να διατηρούν την αίσθηση της κοινότητας της τάξης [σε ένα εικονικό περιβάλλον]”, δήλωσε ο Marangell.
Πηγή: https://www.edutopia.org/article/8-strategies-improve-participation-your-virtual-classroom
